Sen,içimdeki özlem…

İçimdeki sen,içimde kim var bilmiyorum.Konuşup duruyorum onunla.
Sanki canlı birisi o.Hükmediyor bana,durmadan karışıyor,her şeyime karar veriyor.Yüzümdeki tebessüm,gözlerimdeki hüzün,yüreğimdeki deli deli atışlar.Onlar hep içimde büyüyen birer acılar.Doğru mu dedim.Acılar mı onlar ,damlalar mı,hüzünler mi?

Bir dünya yarattım,mavi bir dünya.Hayaller ülkesi, mavi bir ada,denizin ortasında.Orası benim vatanım,yaşadığım yer,sevdiğim,her şeyim.Gözyaşı ülkem,düşlerimin masalı,gökyüzüm,denizim,mavilim.Uykularımın bölündüğü,yalnızlığımı yaşadığım,içimde ki tat,dünyam.
Ben bilmiyorum,orası sevdamın adresi mi?Aşkım mı?Yoksa bitmeyen,bitemeyen yalnız yolculuğum mu?
Üzüldüğüm,kırıldığım,bilinmezliğim,geçmişim,geleceğim,sonsuzluğum, göz yaşlarım,yüreğim,içimdeki sen özlemim…

Beni yakan, kavuran bir türlü adını koyamadığım, kendimle savaştığım,çiçeklerimi büyüttüğüm, kokladığım, koparmaya kıyamadığım kırmızı güllerim.
Nefes almakta zorlandığım,sessizlikle,sensizlikle dolu hüzün dolu gecelerim.Öylesine tek başıma,sadece ben.Kendimle konuşan ben.Hayatı kendine zindan eden ben.Sen varken bile yalnızlığı hissettiren çaresizlikler içindeyim.

Geceler boyu, günler, saatlerce hayallerimle konuşmak,rüyalarıma gitmek,bulutların üzerinde,masmavi gökyüzünde gezmek.

Dışarıda sicim gibi yağmur yağıyor.Öylesine hızlı ki;benim içimde de yağıyorlar,gözlerime de karışıyor sel gibi sular.
Ben de yürüyorum,karışıyorum yağan yağmura.Ellerim buz gibi,bedenimde soğuktan titriyor,ayaklarım ıpıslak.Kızmıyorum kimselere söylemiyorum bile,ağzımada almıyorum.Konuşmuyorum,sadece onunla,içimle hasretimle konuşuyorum.

Hayat benim hayatım. Nasıl bir hayat.Ben yalanların içinde,kendimi kandırdığım,sevgisiz bir dünyada kaybolmuş bir mavi hayal adası gerçeği.

Size soruyorum bu bir aşk mı?Söyleyin ne olur,ben bilmiyorum.Başım ağrıyor durmadan her gün,midem de ağrıyor,soğuk soğuk ta terliyorum,boncuk boncuk.İçim acılarla dolu.Ağlıyorum.Kaç kere söz verdim kendi kendime. Artık ağlamak yok diye.Sayısını bile unuttum.Beni ağlatan beynime işleyen düşüncelerimden seni çıkarıp atamadığım duygularım.

Ben acılarımı besliyorum,büyütüyorum içimde.Bunun kaynağı sensin.Sen bir sevgisin.Bir sevda, bir aşksın.Bu kadar acı mısın?Bu kadar dayanılmaz mısın?Bu kadar hasretim misin?

Sen beni duymayan,anlamak istemeyen,belki de hiç önemsemediğin,öylesine sevdiğin bir tutku.Oysa ben tutkuyla değil, sevgiyle bağlanmak istiyorum.Tutkular gelip geçicidir.

Ya sevgi onu içinde yaşatırsın,ölümsüzdür.Ya seversin ,ya da sevmezsin,seversen dönüşü yoktur.Sevgime sarılmayan benim gibi sevmeyen bir sevgi,ben böyle bir sevgiyle yaşayamam.Ya da ben mi böyle hissediyorum.Kendime güvenim yok da,içimle hesaplaşıyor muyum?Uff ben bile kendimi çözemiyorum,sarıldıkça sarılıyorum.Kime çözdürsem kime anlatsam.O kadar zor ki; zor olan ne ki;bir problem mi?Oysa o da çözülür,zor olan sevgi.İçimdeki özlemin ateşi.

Ben hep gerçek bir sevgi istedim.Sevgide mutluluğu aradım.Bana güzel gözlerinle bakmanı,ellerimi tutmanı hayal ettim.Başımı omzuna koymayı istedim.Yüreğim yüreğin olsun istedim.Çok mu şey istedim.Üstelik bunları isteyen ben değilim.O istiyor.İçimdeki sevdan.Halen anlamayan gözlerle bakıyorsun,kaçırıyorsun benden,karanlıklara gömüyorsun her ikimizide.Ben yokum.İçimdeki sen var.Sevdiğim hayalimdeki sen.

Mavi dünyam seninle güzel.Sen benim ışığımsın,rengimsin,gökyüzümsün,yıldızımsın.Her şey hayallerde güzel,her şey mavi dünyada güzel.Gerçek yaşamda böyle bir şey yok.

Dünyada gördüğüm tek gerçek,sevgide yazılan yazılar ve şiirler.Tek dünya gerçeği.

Ben sevgiyi güzel duygularla besliyorum.İçimdeki senden kopamıyorum.Ben bir melek mi bekliyorum.Hayalimdeki gökyüzünden gelecek bir melek mi?Melek gibi bir sevgimi besliyorum.Minik bir kuş,bir çiçek saksıda yetiştirdiğim,güzel bir bahçe,bahçedeki kırmızı güllerim mi?

Gökyüzündeki mavilikleri dünyana,mutlulukları yaşamına,sevgimi içime,aşkımı sana,sevdamı kalbine bırakıyorum.

Mutluluklar,…

Mavi dünyanın,mavi hayallerinde buluşmak dileğiyle,

İçimdeki sen…