Ey küheylan

koştur masmavi suların üzerinde
dört nala koştur

Şair ne demek istemiş, denizin üzerinde dört nala koşan bir at... Hayal ürünü, bir mucize, olmayacak bir dua gibi görünse de bir umut işte... ’ Denize düşen yılana sarılır’ misali sanki...



en yüksek dağın zirvesinden eşlik edeceğim sana

sen en güzel umutlara şahlan
ben sesleneyim tüm avazımla

heyyy duyun sesimi
atın içinizden artık kin tohumlarını



Şir artık içine sığmaz olmuş, kerempelere kanatlanıp konası, avazı çıktığı kadar çığırası var, ağıtları duymak ismezcesine, o sesleri bastırmak istercesine, avaz avaz bağırası var’ Heeeyy duyun sesimi, yettiniz gayri, indirin silahlarınızı, insansınız siz yahu, durdurun şu dünyayı, insanlık öldü mü efendiler! ’



ekin yerine
dört yapraklı yoncalar
zeytin dallarının fidanlarını

Şair yoncadan dem vuruyor, dört yapraklı yonca var mı? Kendisi bile inanmıyor aslında, bitmez, kurumaz bu kan dökücülerin içindeki nifak tohumları...


siz elleri turunç kokan köy kadınları
siz elleri kınalı köy gelinleri
siz gamzelerinde gül kokan bebecikler
siz dikin



Şöyle eskilerde kalmış, bozulmamış, kokmamış, bazı değerlerden medet umuyor, onların günahsız elleriyle, yürekleriyle bir şeyler yapılsın umuyor, istiyor, bekliyor...



ellerini uzatmasınlar
parmakları kan kokan na_mert’ler

avuçları nasırlı dedelerimiz siz dikin
secade de ağuçlarını duaya kaldırmış ninelerimiz siz dikin



Dua, baş tacımız, şair yine Rabbine dua ederek sığınmak istiyor bizi yaratana, cümlemizi, hem masumları, hem günahkarları ayırmadan gözeten Mevlasına yalvarıyor, sessiz sessiz, ninelerimizin buruş buruş olan elleriyle, yaşlı gözleriyle yapılan dualara koşuyor dört nala denizin üzerinde şahlanan küheylan gibi...



yürekleri zift tutmuş
çürümüş balçık kokan
bebek katilleri

siz geri durun

mayalanmış umutların yanına bile yaklaşmayın

güvenmek istiyorum artık
siz insanlar
size sesleniyorum



Mayalanmış umut çalmış gibi ruhuna, kendini kandırarak, insanlık için bir şeyler yapmış olma hissi içinde biraz rahatlayarak, iç dökümünden sonra, ayırıyor insan olanlar ve olmayanlar diye...

İnsan insana, kardeş kardeşe kıymaz diye inanıyor çünkü...



insan olmayanlara değil bu sözüm

siz

geri durun

siz geri durun



Diye bitiriyor, yapacak bir şey bulamadığı için kalemini konuşturuyor, yürek sesine tercüman olsun diye.

SÖZÜN ÖZÜ BUĞZ EDİYOR KENDİNCE...

(ALINTIDIR

“Sizden kim bir kötülük görürse,onu eli ile değiştirsin..”

“Gücü yetmezse dili ile değiştirsin.”

“Ona da gücü yetmezse kalbi ile buğz etsin. Bu ise imanın en zayıf mertebesidir” )