Biliyor mususn, dedi?
Neyi,dedim?
İnsanları, dedi!
Ne var dedim,insanlara ne olmuş?
Bu insanlar niçin daha çok çiçek ve köpek severler?
Sevmesinler mi,dedim?
Sevsinler, dedi!Ama bu sevgi başka.
Neden,dedim?
Onlar aslında çeçek ve köpek sevmiyorlar…
Neyi seviyorlar,dedim?
Çiçek sevgisiyle anne ve babalarının sevgisini,
Köpek sevgisiyle de içlerindeki hükmetme sevgilerini gideriyorlar.
Ne çiçekler ne de köpekler bunları bilmiyorlar bile..
İşte bunların ki böyle bir sevgi!
Güldüm.Düşündüm ve;
Kötü mü, dedim?Ne güzel bir sevgi işte!
Hiçte iyi değil,dedi?
Niye anne ve babalarıyla otursalar ve ya onları ziyaret ederek hayır
Dualarını alsalar daha iyi olmaz mı?
Ayrıca köpek besleyerek içlerindeki duygularını bastıracaklarına
Çocuk yapsalar,onu besleseler aile olsalar daha iyi değil mi?
Haklısın,dedim.Ben işin hiç bu yanını düşünmemiştim!
Benim için sevgi çok önemli.Bu ne sevgisi olursa olsun?
Yesinler öyle sevgiyi,dedi.
BU NE SEVGİ! Ahh!
Anneden, babadan aileden uzak,köpek ve çiçek sevgisi…
Böyle sevgi olmaz olsun.
Bunu ancak yalnızlığa mahküm olan Avrupalı yapar.
Ya da dünyanın bekçiliğine soyunan Amerikalılar!
Bir de bizim inançsızlar..(Ateistler diyemedi!)
O kadar işte!
Bunları düşününce kendime geldim ve konuşmayı bitirdim;
BU NE SEVGİ!

Kemal DOĞANAY