Yanıyordu ovalar, dağlar

Baskın yiyordu başkaldıran köyler

Gündüzü ayrı, gecesi ayrı yaralı, suskun şehirler

Sessizliğin piri kapılar,

Konuşmayan duvarlar,

Adressiz kurşun yaralarını saklıyor bağrında.

Ortak geleceğimizi katletmeye ant içmiş hainler,

Öfke biriktiriyor zalimler.

Öldürmeye aş ermişse katiller…

Artık vurulmalı bir yerinden.


Konya’dan Ramazan Gülle,

Volta atarken mahallesinin sokaklarında

Yolu düştü Hakkâri’ye

Gitme dedi baba Duran;

"Ben askerliği seviyorum baba,

biz orada nöbet tutmazsak siz burada nasıl rahat uyuyacaksınız" dedi.

Ardına bıraktı Oğulları Furkan’ı, İbrahim’i

Ve eşi Emine’yi.

Elazığ’dan Yunus Yılmaz,

İzmir’den Ramazan Köse,

“Vatanın her karış toprağı azizdir” dediler,

Anneler, babalar, kardeşler, eşler

En büyük asker bizim asker diyerek uğurladılar.


Gittiler ölüm kusan şehre korkmadan.

Hakkâri, Yüksekova’da buluştu üç can.

Harunan karakolunda bazen sıkıntılı, bazen neşeli oldular.

Çıkalım çarşıya dediler…

O gün işte lanet olası o gün

Cengiz Topel’de

Saatler 16,00’yı vururken

Pusu kurmuştu maskeli kahpeler

Tepeden tırnağa silahlılar

Silahsız üç cana kıydılar

Gözlerini kırpmadan ve acımadan…

Üç aslan yürek, üç yiğit,

Düştüler “Ah anam” diyerek.


Can aziz, can kıymetli, can tatlı

Sağa sola koşuştu merhametliler, gençler ölmesin diye…

Birisi “ambulans” çağırıken, diğeri başından yaralı iki askerin ecel terlerini sildi.

Kan bulaştı mendiline.

Üçüncü yiğit hastane yolundaydı,

Onun da geldi ölüm haberi.


Ve…

Üç şehit,

Üç anne.

Hangi söz dindirecek annelerin ciğer acısını

Hiçbir cümle azaltmayacak sancılarını,

Vatanı için canını veren yiğitlerin babaları;

“Vatan sağ olsun” diyecek ve

Gömecekler acılarını yüreklerine



Renkli ekranda siyah beyaz acıları konuşacak,

maske takmış siyasiler,

Lanetleyecekler terörü,

Cumhurbaşkanı başsağlığı mesajı yayınlayacak,

Başbakan öfke kusacak,

Genelkurmay başka telden çalacak,

İçişleri başka telden,

Hiç birinin yüreği yanmayacak

Ateş düşen annelerin yüreği kadar.

Kanlı eller ölüm kusarken,

Susacak destekçi yazarlar.

Umutlar kaybolacak,

Elbet sökecek bu uğursuz gecenin şafağı,

Yüreği sabahsızların,

Canı cehenneme diyecek

namludan çıkmamış kurşun gibi bakan

gözyaşları mavi, babasını kaybetmiş çocuklar…

Hülya Türk BOYACIOĞLU
27 Ekim 2014