Geçici bir istirahat vermek istiyorum ruhuma:

Bugün bayram.

İç sesler: ‘’Laf.’’




İç kalabalık: ‘’Öldü! Öldü! Valahi de öldü’ğünü yazıyor. Bu haber başkaydı.’’

Saçma. Oturdum bankın üstüne. Bankalar kapalıydı. Kuşların beyne ihtiyacı yokmuş. İnsan kanatsız da güzelmiş. Kadının adı ne zaman zamir oldu hiçbir fikrim yok? Türk din kurumu ne zaman özerkliğini ilan edecek? Gençler bekliyor. Özgün latifelere hazır değilim henüz. Bağımsızlık olsun, kabulüm. Ayağa kalktım. Yürüdüm. Böyle başlıyordu bazı romanlar, bazı hikâyeler, bazı kavgalar. Çalsın o zaman zurnalar. Oynasınlar romanlar. Romalılar roman değilmiş. İyi halt yemişler. Kelime fetişistliği yapmak denir buna. Kayalıklarda tek ayak üstünde duran martılar, bayat simitleri kemiriyor. Bu iyiydi galiba. Galibiz en sonunda. Kovduk zındıkları hamamlarımızdan. Haremlerin güvenliği benden sorulur, ey mü’minler! Deniz ve mehtap sordular seni neredesin. Neredesin saadet? Bakma bana öyle. Şehirlere bombalar yağardı, ben geceleri dolaşırdım. Menfaatim aşktan yana yok. Hakikat kuldan gizlenilmez!..


Öteki ben: ‘’Kestik.’’






ekim 2014