"Anlamak" herkes için aynı seviyede başlamaz;

Sayısı çok az bir kesim onun zaten öyle olduğunu bilir. Ben onlara "tanrı vergisi" diyorum. Bazı kesimlerden tepki alacağını bile bile bildiğini yapar ama ne zaman nasıl geri çekileceğini de bilir. Değişik bir savaşma taktiği vardır. Onu anlayan çok olmadığı için tarzını kavrayan da çok değildir. Amacına bir şekilde mutlaka ulaşacak olsa da sahte alkışlar onun dudağının kenarında alaycı bir gülüş olarak kalır. Böylesine tercih edilmiş bir yalnızlık içinde küçük iletişimlerle yaşar. Herkese arkadaş dosttur.

Ondan sayıca biraz daha fazla bir grup anlamak için araştırmış, soruşturmuş, iyice dinleyip emin olduktan sonra karar vermiştir. Çünkü bilgiye ve tecrübelere değer verir. "İnce eleyip sık dokumak" deyimi bunlar üzerine söylenmiştir. Az, öz ama sağlam dostlukları vardır.

Ondan sayıca daha fazla bir gruba önceden anlatılmış, söylenmiş, uyarılmıştır. Ama o her şeyi çok iyi bildiğinden (!) kulak asmamış, kimsenin aklına ihtiyacı olmadığını, kendisinin farklı olduğunu, kimsenin kendisini anlamadığını..!-düşünüp, bilmediği anlamadığı pek çok işe burnunu sokmuştur. Onca boş emeğe rağmen yaptıklarının hiç bir işe yaramadığını gördükçe uyarana gidip -sen haklıymışsın- diye bilmişse, yanlışından dersler çıkartabilmişse; böyleleri için umut beslenebilir. Zira bundan sonra daha emin adımlar atması beklenir.! Sözümona bir sürü arkadaşı, bir sürü dostu vardır ama ne yazık ki son kalan bir kaç kişiyle yetinmek zorundadır...

Ondan sayısı oldukça fazla olanlar ise onca şey başına gelmesine rağmen bir ders çıkartamayıp, hâlâ kendini dünyanın merkezi sandığı" ölçüde kendi varlığını ilan etmek için durmadan çabalamışsa; düz yolu bilgisizliğiyle eğime çevirmişken, savunmaya geçince artık yokuş görünmüştür... Böyleleri için söylenecek hiç bir söz yoktur. Zira yaş kemale de erse onca yaşanmışlıktan bir malzeme çıkmayacaktır. Yalnızlığın böylesi ise tercih edilmiş bir yalnızlığa hiç benzemez...
Silvan Güneş
23 Ekim 2014