Ayrılığın limanında gezerken yüreğim paramparça sevgilim, zamansız ve vedasız gittin. Kara toprak zamansız aldı seni benden!

Yıkılıp yere düşerken mezarının başında ağlayan ben değilim sevgilim gökyüzünde yağan yağmurlardır sevgilim inan bana. Diyar illerden kokun geliyor bana hep yanımdaymışsın gibi sevdanın karası gibi gözlerin bana uzaklardan bakıyor hissediyorum.

Zaman ve hayat seni yüreğimden kopardı aldı, ama kokunu bıraktı bana gülümseyen gözlerini rüyalarımda bıraktı gitti şimdi tek tesellim budur sevgilim, sen üzülme rahat uyu mezarında beni bekle yanına geleceğim ve yine seni sımsıkı saracağım. Yok, yok sen beni yine sımsıcak gülüşün ile sımsıcak kolların ile saracaksın biliyorum ve hissediyorum.

Gönül dergâhımın kapısını gidişin kapatamadı, hep sana açık biliyorsun ve görüyorsun uzaklarda biliyorum, bekle beni bende geleceğim sevgilim.

Mehmet Aluç