Kadın bir daha asla eski günlerdeki gibi bakmadı aynaya
Gözlerinin feri sönmüş hayata küsmüştü.
Artık saçlarını taramak,
Güzel elbiseler giymek istemdi.
Uyumak, konuşmak ona haramdı artık.
Her gün gidip baktığı aynaya dargındı.
Ağlardı,
Bazense bir tebessüm belirdi yüzünde.
Üzgündü,
Defalarca aşkım !!dedii hıçkırıklar içinde.
Seni çok özledimmm..
Kızarmış gözlerini kaçırırdı ona bakan gözlerden
Bir tuhaflık vardı
Ama dile getirilmiyordu kelimeler.
Saatler, aylar, yıllar derken zaman öylece hızla aktı geçti.
Kadın elindeki beziyle bir gün aynasını itinayla temizledi .
Artık takati kalmamıştı,
Bedeni ruhu yaşadığı acıları çekemeyecek hale gelmişti.
Kendini zorladı,
Ayağa kalktı aynasına yöneldi,
Gülümseyemeden oracığa yığıldı.
Çıkardı rujunu,
Bir kaç kelime yazdı aynaya.
Ayna kadının yazdığı son sözleri senelerce içince sakladı.
’Her baktığında unutma beni’
Her baktığında........Seda Karakaş