O, duru su gibi saf bir genç kızdı,

Bilmezdi yaşamın bu denli zor olacağını,

Hayalleri vardı tozpembe rüyaları,

Huyu gibi güzel, görülmeye değer yüzü vardı,

Bilmezdi kötülüğü…

Gelecekti beklediği prensi beyaz atlı,

Alıp evine götürecekti, karısı olacaktı,

Çocukları olup, onlara bakıp analık yapacaktı,

Mutlu olacaktı masallardaki gibi sandı,

Bilmezdi kötülüğü…

Sevip de elin dilinde sakız olacağını,

Hele birde alnına damga vurulacağını,

Sonrada parça etiyle ortalıkta satılacağını,

Nerden, bilebilirdi yüzüne şamar atılacağını,

Bilmezdi kötülüğü…

Onun, bunun kucağında gerdan kıracağını,

Her gece kaldırımda dolaşacağını,

Maksi eteğinin yerini minin alacağını,

Dillerde, adının “kaldırım çiçeği” olacağını

Bilmezdi kötülüğü…

Doğmadan alın yazısı yazılmıştı,

Kaderi buydu kabullendi Allaha sığındı,

Bir parmak boyasından sıyrıldı,

Huzuruna vardı yalvardı, yakardı

Bilmezdi kötülüğü kaldırım çiçeği…

Gelen vurdu, giden vurdu tükürmeyen kalmadı,

Yaşlanınca, tuvalet önüne bekçi diye atandı,

Ağladı ağladı hiç duyan olmadı,

Bir çöplükte ölü bulundu, cenazesi kaldırılmadı,

Bilmezdi kötülüğü kaldırım çiçeği…

H. Çiğdem Deniz...Çitlembik.