Yalnızlık tek bir hezeyan ya da basit bir sürecin etkisi ile oluşmaz. Evvel’den içinde doğduğunuz odanın ilk görüntüsü, ilk duyumsamalar, ilk ışık her şey bir sebep’tir. Bazı kimseler yalnızlığını tüm insanlığa bağlar, birçokları da herkesi yermek merakına düşmüştür benim en çok ilgimi çeken ikinci zümredir. Bu tipler genel olarak her konuyu kayıtsıza işmar eder ve her konuda tartışmayı adete bir vazife gibi yerine getirirler ; konunun ne olduğunun hiç bir önemi yoktur sonunda iki taraf da insanların kötü veya cahil olduğuna karar kılarak masadan kalkmış bulunur.

İkinci zümreye ait kişiler dış tabiatları itibariyle fazlasıyla göz boyar ,duygusal olduklarına öyle bir inanmışlık sergilerler ki eğer bir tartışma esnasında bir hatasını veyahut bir açığını bulsanız bile , kişinin kendisini inandırdığı duygusal tabiatı yüzünden insanlardan çok zarar gördüğü kanısı ile sevgi beslemeye başlarsınız, bu sizin için en tehlikeli durumdur çünkü bu küçük sevgi parçası ikinci zümrenin besin kaynağıdır ve küçücük de olsa duyduğunuz sevgi veya acıma duygusu ile karışık sevgi, bu duygu sahtekarlarını özel ve yalnız hatta yaratılış itibari ile herkesten farklı olduğu için yalnızlığa mahkum ve sizin şefkatinize muhtaç gibi hissetmenize neden olur, Tabi ki durum itibari ile amacına kavuşmuş sahte bir yalnızlık ile sizi kendinden başka herkesin kötü , hatta cahil olduğuna inandırdığını anlayan bu duygu sahtekarları , ilk kavsak ta size söyleyecekleri yalanı veya kuracakları tuzakları aramaya başlamışlardır bile. Öyle ki bu ahmak , megolamanyak ve bencil tipler bu yalan ve dolan işleri aleni bir biçimde yapmaktan da geri kalmazlar. Bu özgüvenin sebebi ise sizi kandırmış olmalarındaki rahatlıktan ileri gelir veya kendi zihinlerindeki duygusal sandıkları ruhlarını her şekilde pazarlaya bildiklerine kanaat getirmiş olmalarındandır.