şimdi sensizliğin rıhtımında dalgalarla boğuşuyor yüreğim nerdesin ne yapmaktasın bilmeden seni istiyor bedenim...hani diyorum bi kez dolu dizgin yaşasaydım senle aşkın esrarengiz halini...kaybolsaydım seninle beraber esrarlı gecelerde...bir kez dokunsaydım yüreğinin hiç keşfedilmemiş şehrine...şimdi o kadar yasaksın ki bana ....bıraktığım gibi misin?
yoksa bıraktığım yerde mi....
senden sonra çok şey değişmedi hayatımda ve senden sonra kimsem sen olmadı yaşamımda...ama sende ben olmamışsın aslında...yasak bir yaşamın kıyısında seni sensiz yaşarken öğrendiğim tek şey var bu hayatda benim hiç senim olmamış.......

nereye baksam sen vardın oysa nereye dokunsam sen...

şimdi kimde aramalıyım ben seni nerde bulmalıyım kaybettiğim benliğimi....oysa ne adaklar adamıştım senin ugruna şimdi sensizliğin çığlıklarında yanmakda bedenim.....seni sensiz yaşamak mı zor seni senleyken mi bilemedim....

nerelerdesin....

kıskandığım tenine kim dokunuyor....keşfedilmemiş o aytanrıçası tenini kim keşfediyor.....gözyaşlarıyla....


çok uzaksın bana.....

meğer senleyken bile uzakmışsın.........

meğer gerçekden benim hiç senim olmamış.......

beklediğim zamanlara inat şimdi olmasanda sende olmasamda ben hala seni düşlüyorum.......
lanet olası bir benliğe kendimi mülteci bir sevdaya adamışcasına bir gün benim olacağını hayal ederek yine benim hiç senim olmamış gibi seni sevmeye devam ediyorum....................

ben seni sensizken yaşamayı daha çok seviyorum.....

çünkü yokluğunla varlığın arasında hiç fark yokmuş.....

bunu sensizken daha çok anlıyorum...................