11/8 / 2014
PAZARTESİ Saat 14 :00


Az önce bir haber aldım.Babamı kaybetmişim ,babam ölmüş.Herşeyin en iyisini bilen yaparsa da en iyisini yapan, gönlümdeki tek kahraman , ve gözümde dağlar kadar büyük olan babamı kaybettim. Acıların en büyüğünü tattım.Bu öyle bir duygu ki anlatması çok zor .Sanki yüreğim yangın yeri.

Benim çocukluğumdan beri en büyük korkum babamı kaybetmekti.Benim babam hep gurbette olurdu.Oralarda babama bir şey olursa biz babasız kalırsak diye düşünür hep korkardım.Her okul dönüşü önce köşeden uzanıp ,evin önüne bakardım.Evimizin önünde kalabalık var mı eğer varsa babam ölmüş demekti.Eğer kalabalık yoksa babam yaşıyor demekti.Evimizin önünde o kalabalığın olmayışı beni sevindirirdi.

Şimdi ben gurbetteyim,ve babam ölmüş.Yudum yudum sulayan, lokma lokma doyuran ,hayattaki en büyük ve en değerli varlığım babam ölmüş.Şu an evimizin önündeki o kalabalığı görmesem de hissedebiliyorum , şu an yoldayım ve yollar bitmiyor.Ayrıldık işte bir hazin göç oldu.

MEKANIN CENNET OLSUN.RAHAT UYU BABACIĞIMMMM........