Hiç bırakmayacaktın beni, bensiz yapamayacağını söylerdin hep, birbirimize bağlıydık can-ı gönülden ve hayatın bize bahşettiği en huzurlu ödüldük birbirimize... Şimdi bakıyorum da sen yoksun gibi, sokağa çıkıyorum ve insanlar bir garip, havalar bir türlü oturmadı yerine. Bakıyorum sağa sola ama bulamıyorum işte seni, kaybetmiş gibiyim gözlerini. Gidiyorum seninle ilk göz göze geldiğimiz o ağacın yanına, nereye baksam göremiyorum seni. Ne kadar da büyüdü o ağaç, hele o çimler nasıl da uzadı ah bir bilsen. Bekliyorum ama gelmiyorsun sevdiğim, saat çoktan geçti bir buçuğu, tamam senin için ne kırk dakikalar bekledim ben, yine beklerim de fakat bu sefer sonu olmayan bir bekleyişin içindeyim. Adı ikimizin yüreğinde saklı bir parkın en güzel yerindeyim, ne devriye gezen polisler karışıyor artık beklememe, ne de sen biliyorsun gelmen gerektiğini. Aşırı gün geçirdik be uğur böceğim apayrı, sence de fazla değil mi bu sevdanın gururuna bu kadar mesafe. "Gel" diyemiyorum sana, git de demedim, diyemezdim bilirsin. Anlarsın ya sen beni biraz olsa da, farkındasın biliyorum özlediğimi.

Enes Demirci