0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
453
Okunma
Neresinden başlasan bir yer boş kalıyor hayatta ve o boş kalan yer en çok canını yakan yer oluyor. Her sızı işliyor sol yanına küçük adımlarla. Bu küçük adımlar bir göl olmadan önüne set gerebilirsen eğer o zaman güçleniyorsun ve destek alacağın bir dayanağın oluyor. Zamanında atılmayan adımlar ise bir o kadar güçsüz kılıyor seni. İliğine kadar işleyip çürütüyor bedenini. Yaşam denilen şey yaşanmışların habercisi mi, yaşanılanların değişeni mi yoksa devredilmeyen özgün bir süreç mi karar sizin.
Güçlü insanlar hayatta kalan insanlardır. Her nefes alan insan yaşamıyor malesef. Yaşayanlar ise göz bebeğinden bile belli oluyor. Her yaşanacağa bir nefes alın, her yaşanmışa da bir nefes verin. Yaşamın dengesi için..
ozan kamış
