O bir serseriydi. Bense bir hanım evladı. O aşkı bilmez dolaşır, ben bilsemde yakıştıramaz korkarak gezerdim. İlki özel olmalıydı şu korkak yüreğimin. Özel sandım onu değişikti herkezden nede olsa o bir serseriydi. Vurdumu gider estimi gelirdi.O bir serseriydi. Diyeceksin bir serseri sevilirmi diye.
Asıl sevmesini bilenlerdir ya serseri bende ondan sevdim o yeşil gözlü serseriyi ama yanılmışım serseri her zaman ki gibi serseriymiş.
Ne anlarmış ki sevmeden vurup,yıkıp,esip gitmekmiş onun tek bildiği.Yürek kanasın yara alsın ilgilendirmez ki onu.
Yeşil gözleriyle hep gülerek bakar ağlayan gözlere. Serseri ya adı...
Sever oda elbet sevdi belkide ölene dek. Ama adı serseri ya söyleyemedi sevdim diyemedi.
Bitti demiştin ya serserim evet bitti ama yüreğimde acısı kaldı.Belki ilk aşk,belki gençlik aşkı.Sen bu kalbin içine sığdıramadığı kocaman bir aşksın serserisin.
Ben yapamadım serserim senin gibi olamadım. Şimdi hangi çılgın yerdesin? Yada bana sığdıramadığın aşkını kime sığdırmaya çalışıyorsun? Ömrüm senin nerdesin koca adam...
Serserinin önünde eğilmez denir ya işte serserim. Ya bir destan yada bir ilk.Bak bir hanım evladı eğildi işte önünde hem de en can alıcı halde...