Karanlık adam olağan dışı bir tuhaflık sezmişti bu gece.Kendisine has oturuşuyla evin mutfağında oturuyordu.Simsiyah gözlerinin bakışları ellerine dalmıştı.Arada bir gözlerini kapatıp açıyordu.Gözleri kapalı olması ile açık olması arasındaki tek fark gözleri kapalı olduğu andaki görüntünün güncelliğini kaybetmesiydi...

’’Hazırlanıyoruz’’ dedi içindeki bir his.Karanlık adam bu hissi fark edince oturduğu yerden ayağa kalktı.Kafasını tavana çarpmamak için eğmek zorunda kalsa da bu sinir bozucu bir saygı duruşuydu.Ayaklarına daldı bakışları...

Çıplak ayaklarından bakışlarını ayırdı.Gözlerini kapattı,yavaşça yürüyerek evden dışarıya çıktı.Dışarısı rüzgarlı ve soğuktu,etrafındaki ağaçlar rüzgarın etkisiyle sallanırken yere elmalar düşüyordu...
Karanlık adam asla acıkmıyordu,susamıyordu ve üşümüyordu...Sakindi. Gözlerini açtı ve yere eğilip bir elma alıp ağzına attı.Bir şeyler yemek veya içmek ona zarar vermezdi,sadece gereksizdi.Bu sigaraya karşı bir şey hissetmeyen bir insanın sırf değişiklik olsun diye sigara içmesi gibi bir şeydi.

(0.20.NAKRES)