Sonbaharın güzel günlerinden birindeyim.Bu gün Pazar.
Özsüt’de oturmuşum,gözüm denizde,aklımsa derinlerde.
Akdeniz sakin alabildiğine. Bu güzel havayla uyumlu bir dinginlik içinde.
Sahildeki palmiyelerin üst yaprakları tatlı bir dansa bırakmışlar kendilerini.
Ilık bir esinti olmalı ki, sahilde dolaşanlar umursamıyorlar bu esintiyi. Üstelik hoşnutlar sanki bu ılık rüzgardan.
Hazanın pas rengi yerlerde,çevrede. Lakin bahçesi yemyeşil Özsüt’ün.
Bahçede koca ağaç olmaya özenmiş, kırmızı çiçekleriyle Japon Gülleri.
Gören gözlere sunmuşlar güzelim kırmızı beş yapraklı koca koca çiçeklerini.
Gören var mı acep benden başka diye bakındım çevreme. Yok galiba.! Gözleri bu güzelliğe takılıp kalan yok benim gibi.
Dışarıda ki bu güzelliği göremeyen insanlar oturmuşlar pencere kenarlarına konuşmaktalar bazen yüksek bazen fısıltılı seslerle. Ulu orta sohbetlerdeler. Kimisinin telefon elde kah gülümseyen,kah yüzleri asılanlar.
Üstelik içerde çalan güzel müziği bile duyduklarından emin değilim.
Bu güzelim hazan gününün sunduğu güzelliğin ve yaşamsallığın ayırdında değiller. Ne yazık.
Bulutlar yüksek. Bir hallacın ellerinden çıkmış pamuk görüntüsündeler.
Onların en üstünde güneş. Bir dalıyor bir çıkıyor bulutlara.
Sahil kalabalık. İnsanlar kendilerini dışarılara atmış.Kiminin elinde çocukları.Kiminin elinde sevdiğinin eli,yaşlısı genci,yürüyeni,koşanı,oturmuş etrafı seyredeni.
Seyredenler seyrettikleri güzelliğin farkında mı acaba.?
Benim gibi düşünen ve duygulanan var mı acaba bu güzel hazan gününde.?
Kaç kişi onlar.? Kimler.?
Japon gülünün kırmızı çiçeklerinin üstünde uçuşan bir çift beyaz kelebek.
Sanırsın ki mevsim kışa değil bahara hazırlanmakta.
Dalıp gittim.
Dünya,ol dünya,öbür dünya,evren,sonsuzluk,yaşam,insan,madde,para,kavga,sevgi hepsi bir yana şimdi.
Burdayım yaşamdayım.Yaşamın bu yakasındayım.
Karşı kıyı çok uzak bana şu an.
O kıyı karanlık.
O kıyı uzak kalsın bana şimdilik.
Hayal meyal kalsın uzakta.
Yaşamak güzel şey.


M.Narman
13.Kasım.2005
Mersin