Sen bayram nedir bilir misin?

Çocuk kalplerin bayram sevincini yaşadın mı hiç?

Annen görüp kızmasın diye…

Cebinde şeker kâğıtlarını sakladın mı?

Koynunda bayramlığınla yattın mı?

Söylesene dünya…

Sen hiç güler yüzlü anılar biriktirdin mi?

Konuşamıyorsun değil mi?

Ellerinde kan,

Gözlerinde nefret var senin.

Düşman postalların senden olmayanların özgürlüğünü çiğniyor

Müslüman coğrafyaya ölüm kusuyorsun dünya.

Kundaklar çığlık çığlığa, bebekler geleceğine ağlıyor,

Söylesene dünya! Yıldızları tutabilir misin tek başına;

Aya uzanabilir misin?

Ya güneşe…

Öyleyse paylaş her şeyi.

Dünya nimeti tüm halklara yeter.

Bu açgözlülük niye?

Menfaatin için yutuyorsun mazlum halkları.

Dön de bombaladığın yerlere bak,

Orada yaşlı gözleri göreceksin,

ölü çocukların çığlıklarını duyacaksın.

Acımasızsın ve kahpesin dünya,

Bazen ön cephede bazen arka cephedesin.

Ama hep karıştıransın.

Kardeşler kayıtsız kaldıkça olanlara,

Deli kurşunlarla bedenleri delik deşik ediyorsun.

Ve kefensizler çoğalıyor,

Yeryüzüne kan damlatıyorsun dünya,

Çek ellerini toprağımdan, Mehmet’imden, Hasan’ımdan,

Onların da çocuklarını atma ateşe,

Analar, ıstırabın kucağında, hüzün beşiğinde büyütmesinler çocuklarını

Dedim ya kahpesin dünya,

Bak bugün günlerden Bayram, aylardan bereket,

Saatler hareketi vuruyor,

Bayramların mutluluğu için güneşi doğuruyor saniyeler

O günlerde ezan sesi bir başka gelir kulaklara, sende dinle.

Namazlar eda edilir, dualar yapılır.

Ardından başlar hareketlenme.

Bizim bayramlarımızda anneler pek bir özenir,

Mis kokulu örtülere kurulan sofralara oturulur,

Babalar mağrurdur,

Bayramdır adettendir diye ellerini uzatır, küçükler öpsün diye…

Babalar, işte o günlerde daha büyük görünür çocuklarının gözlerine.

Hele bir de eller ceplere giderse…

Şenliktir çocuklar için, sevinçtir.

Günlerden Bayram,

Ne mutlu bayramlar yaşadım diye söze başlamıyorum,

eski bayramların tadı başkaydı da demiyorum.

Ve biriktirdiğim eski bayram anılarımı aramıyorum,

Şimdi yeni bayram anıları biriktiriyorum.

Senin sebepsiz çıkardığın savaşta yitip giden çocuk hayallere,

Kan kokan coğrafyaya

Ve ikiyüzlü siyasetçilerin yalanlarına bakıp

Somurtkan anılar biriktiriyorum.

Bugünün çocukları “nerede o eski bayramlar” diyemiyorlar

Bütün gün bin bir çeşit çikolata, şeker yemek yerine

Mermiler yiyor minik vücutlar,

Ölenler masumiyetleriyle gömülüyor dünya,

Belki de koltuk altlarında bayramlık rugan ayakkabılarıyla.

Düşman postallarınla yok ediyorsun hayalleri,

Söylesene dünya hiç insafın yok mu?

Bak gece çöküyor gündüzlerin üzerine

Bizim bayramımız gül kokuludur ve biz de bayram ayakta karşılanır,

Bu bayram ellerimiz bağrımızda

Oturduğumuz yerden kalkamıyoruz.

Ve dünya…

Senin yüzünden yorgunluklar biriktiriyorum kalbimde

Yaptıklarını unutursam kanım kurusun.

Hülya Türk BOYACIOĞLU
Ekim/2014