Ulu çınarın gölgesinde, gıcırdayan tahta iskemlede oturup nefeslenirken, yoktun.
Yoğun gölgede serinliği hissetmek harikaydı bu yaz sıcağında. Böcek seslerinin peşinde serçelerin dur durak bilmez koşuşturmalarını seyrediyorum.Kuşlardan biri yakalıyor cırcır böceğini,gagasının ucunda böceğin olağan dışı cırıltısı, uçuyor yuvasına doğru.
Soğuk bir bardak suyu mideye indiriyorum, suyun mideme gidişinde geçtiği her noktayı hissederek. “Amma soğukmuş ya” diyorum.Dişlerimi sızlattı üstelik.Çolak Veli buz gibi suyun arkasından dayıyor demli çayı gözüme.Dişlerim hala sızlıyor çayı bekletiyorum.
Bir masada iki kişi domino oynuyor. Etraflarında üç seyirci.İddialı bir maç olmalı.
Çınarın gölgesi dışında bomboş ortalık. Ne kedi ne köpek ne bir allahın kulu var bir yerden bir yere giden.İlerilere baktığımda sıcaktan ufunetten dans eder gibi ağaçlar,dağlar tek tük evler.Gerçeküstücü bir ressamın tuvalindeki resim gibi.
Çolak Veli hortumu takmış. Gölgelik yerleri suladı inceden.Sonra gölgelerin sınırı ötesinde kavrulan güneşli alanlara tuttu hortumun ucunu.Toprağa değen ilk su zerreciğinin topraktan çıkardığı tozla birlikte buhar oluşuna şahit oldum. Ortalığı toprakla suyun buluşma anında oluşan bir güzel toprak kokusu aldı.
Ne kadar oturdum koca çınarın altında?.Kaç çay içtim.? Bilmiyorum.Sandalyemi gölgenin yürüyüşüne göre iki kez değiştirdim.
Yol uzundu daha.Karanlığa kalmamalıydım.Kalkmalıydım.Kaçıncıya düşündüm bunu. Her kalkma düşüncemin ardından bir çay söyledim.
Burası bir vahaydı benim için. Arada bir masaya iştahla vurulan domino taşlarının sesi de olmasa ıssız bir adada sanacaktım kendimi.Ipıssız bir denizin ortasındaki bir adada.Sıcaktan oluşmuş ve güneşle beslenen bir deniz.Ortasında bir serin ada koca çınar ve gölgesi.
Yol uzun ve gün sıcak. Tekrar bu sıcaktan kavrulan denize girmeyi gözüm almıyordu ama geceye de kalmak istemiyordum.Yokluğunu varlığına kavuşturmak için,kalktım.Kalktık.Arabaya binip bastım gaza.
M.NARMAN - (Marmaris-2009)