Başka yapacak çarem kalmadı, şiir yazıyorum, bazen de kağıtlara içimi döküyorum 1 aydır böyle devam eden bir sürecim var. Maalesef aşık oldum vefasız birine. Aşk çok kötü bir şey ayrılınca insan anlıyor. Ne kadar çok aşık olursan o kadar çok enkaz altında kalırsın diye laf vardır, benim enkaz hala bitmedi dostlar.

Kimin bedduasını aldım? Kime ne ettim? Neden ben? Henüz 17 yaşındayım. Lise 4’e gidiyorum bir kalpsiz, karaktersiz için nedir bu çektiklerim bana bir akıl verin lütfen. Zaman demeyin zaman da geçirmiyor, tersini de denedim. Namaz da kıldum dua ettim "Allah’ım ne yaptım ben, kaldıramayacağım yükler verme bana, kalbim acımasın artık, bıktım mutsuz olup mutlu görünmeye çalışmaktan" diye defalarca dua ettim. Sitemim buna değil. Bu yaşlarda evet sevgili olayı olur ama ne vardı bu kadar bağlanacak? Ne vardı bu kadar duygusal olacak ? Ne vardı bu kadar çekecek ? Çok kızıyorum kendime ama kendime kızdığım kadar ona kızamıyorum. Şuan başkasıyla takılıyor, başkasının gözlerine gülerek bakıyor, başkasına mesaj atıyor o minik elleri. Bunları bilmeme rağmen kızamıyorum, kızsam da hemen geçiyor. Ben böyle değildim. Çok değiştirdi beni, beni benden aldı aslında. Onu görmek istemiyorum artık. Yaşadıklarımız yalan değildi, söyledikleri yalan değildi. Onu güzel hatırlamak istiyorum ileride. Ben yokken hemen farklı birini bulup onunla gezen bir alçak olarak değil. Burada alçak,karaktersiz,şerefsiz yazsamda ben kin besleyemiyorum. Yeri geliyo "banane ne yaparsa yapsın bitti artık kasma" diyorum yeri geliyo ciddi anlamda kalbim ağrıyor, ağırlık çöküyor. Bana artık sevmiyorum dedi. Ben seviyorum o ne olacak ? Ama sevmek istemiyorum. Sensizliğe alışmak istiyorum. Aklıma gelince sadece gülmek istiyorum. "Ahh be ne güzel günlerdi kaçtı gitti" demek istemiyorum. Pişmanlık adamı yiyip bitiriyor çünkü. Dostlar, abiler, ablalar ne yapayım ben. Yazık oldu gül gibi aşkımıza. Ben ayrıldım lise 4’e geçtim sınava çalışayım dedim büyük ah aldım, çalışamıyorum içimde hep sıkıntı var.