Bu kadar tutkuyla severken neden bu ayrılıklar...

sebebini bilemediğim bir umut var halen içimde belkide ben öyle istediğim içindir.Bu kadar çok severken nereden çıktı bu zamansız ayrılık, soruyorum kendime bir cevap alamıyorum, düşünüyorum ama yine bulamıyorum.Acaba bu kadar çok sevmek miydi suç çok sevmenin bedeli demek ki ayrılık oluyormuş.Giderken geride kalanları düşünmüyoruz çoğu kez eğer dönüpte bir kez geriye bakarsak yapamıyacağımızı biliyoruz.Sadece tek bir kelimeyle bütün kapıları kapatıyoruz ve ardımıza bile bakmadan çekip gidiyoruz.geride kalanları ise kendi kaderlerine terkediyoruz.Yaptığımız, yıktığımız ,kırdığımız şeylerin farkında olmadan ya da farkında olsak bile yapmak zorunda olduğumuzu hissederek aldığımız bu kararı hiç acımadan bencilce uyguluyoruz.Bir zamanlar deliler gibi sevdiğimiz insan bir anda tek bir sözcükle bir yabancıya dönüşüveriyor.Araya o ayrılık lafı girdim mi karşımızdaki artık o çok sevdiğimiz insan olmaktan çıkıyor ve hiç tanımadığımız ve bir daha görmek istemediğimiz bir yabancı oluveriyor.ve biz yapılması gereken en zor görevi yerine getirmenin mutluluğuyla ve rahatlığıyla kendi yolumuza devam ediyoruz.Sevgilinin kalbine saplatığımız o ok ya da vicdanımızdaki o sese hiç kulak asmadan çekip gidiyoruz.o kadar basit ve bir o kadarda kısa sürede bir hayatı mahvetmenin memnuniyetiyle kendi yaşamımıza devam ediyoruz.Yine çok ama çok kısa bir süre sonra bir zamanlar kulak asmadığımız o sesler rahatsız etmeye başlıyor bizi onları dinliyoruz bu kez kaçamıyoruz köşeye sıkışıyoruz ve işte ilk pişmanlıklarımız başlıyor.Hangi pişmanlıklarımız giderken gözü yaşlı bıraktığımız dönüp arkamıza bile bakmadan çekip gittiğimiz sevgilimizi özlüyoruz şimdide.buna hakkımız varmı ki yıktığımız bir hayatı kırdığımız kalbi tekrar eski haline getirmenin bi yolu varmı bunca olanlardan sonra.olsa bile neye yararki o sevgilinin yüzüne nasıl olurda bakarsınız nasıl gözlerinizi kaçırmadan bakarsınız gözlerinin içine nasıl tutarsınız ellerini .giderken çok kolayda ya geri döndüğünüzde olanlar hiç düşündünüz mü...