İÇİM içime sığmıyor ustam,bir sel olup taşmak istiyorum,yada içimin en derinine bir taş atıp kırk akıllı çıkarmasın diyorum,ne yapalım ustam bu hayat yumağında yoruldu isek,yaşadıklarımızdan bir tecrübe,yaşattıklarımızdan en hain davranışları gördü isek,ne yapalım ustam yıkılan gönül kalemin inşasını kurmak böyle kifayetsiz sözlere düştü ise,
kirli sularda paçalarımızı ıslattığımız yetti diyorsunda,her yan çirkef olmuş ustam dört bir yan
ben hiç kötüye rastlamamıştım oysa.....herkes en iyiydi herkes en ala insandı,sahiden abartıyormuyum ustam yada gözümde büyütüyormuyum hayatı,neden elvedalar herkese ağır geliyorki oysa her gidiş tekrar gelmenin habercisi değilmi ki....ve neden EL-VE-DAĞ..derken
boşlukta öylece mahsun kalıyor EL...VE neden gittikçe küçülüyor DAĞ.....oysa bu aşkın ulaşılmaz olanı değilmiydi kutsal olan,yada ustam neden dost bildikki biz mezhebi geniş akşamları,neden hep adama benzettik karanlıktaki suretleri........

senden sonra...diye birşey yok aslında herşey senden ve benden önce imiş
şimdi toy yüreğimi bırakıyorum uzak bir kıyı kasabasında,nasılsa kimse bilmeyecek ustam kimse insanın yüreğine bakmıyor,ve kimse 1 dakikalığınıda olsa kendine tahammül edemiyor
ne kadarda iyiyiz demi ustam...ne kadar...? sorsana vicdanına ustam nasılsa yok ondan daha hassas terazi.eğer kullanımda ise tabi,
kimse doğruları söylemiyor ustam kimse yalandan korkmuyor aslında,ve kimse kimseyi anlamadan bitecek bu dünya......yalnız doğmuştuk demi ustam....öyle ise yalnız öleceğiz.
yaşanacak okadar çok şey varken oysa bir tek şuna üzülüyorum ustam,bir tek şuna
biz iyiler hep kötü bilindik öyle bilineceğiz
her defasında hayata en acı yerinden bileneceğiz..........