Beklentilerim dışındaki hayatımın akıp giden dakikalarında içime çektiğim duman yada aldığım her yudum beni suskunluğa hepsedermişcesine yakıyor içimi henüz daha dudaklarımdayken.. oysa ki ne mutluluklar paylaşılmıştı o dudaklarda..

Gerek dökülen sözlerinden, gerek dokunan tenlerinde.. Bir umut beklentisi bile saçma geliyor artık bana.. Biliyorum çünkü umut yeşermiyor o su gözlerine bakamayınca.. Bazen kavramlar o kadar karışıyor ki.. Çözümleyemiyorum insanlara baktıkça..

Aşk ve Sevgi.. Mutluluk ve Zevk.. ve tabi ki Dost ve Düşman..

Gürültülerden anlam çıkartınca sağır olasım geliyor birden.. Nasıl olurda o sözler dökülüyor dillerden.. Nasıl olur da bunun ardı sıra tebessüm oluşur yüzlerde.. Kabulleniyorum ve susuyorum.. Kapşonumun altına gizlenip yine "eyvallah" diyorum.. Kimse duymasın istiyorum sessizliğimi.. Kimse hissetmesin nefesimi.. Ben Yaşanılmışlık’ımla kalayım.. Onlarda hadsizliğiyle..

’ Veled