EY HALKIM

Ben bu büyük şair lafına taktım kafayı. Şu an ben altmış iki yaşındayım. Lütfen söyler misiniz?
Ben daha ne zaman büyük şair olacağım.

Ben şu ana kadar okuduğum onca şair arasında, bütün şiirleri beğenilmiş, hepsiyle birden halkın sevgisini kazanıp, büyük şair olmuş, hiç kimseyi tanımıyorum.

Allah aşkına, içinizde tanıyan biri varsa; söylesin de biz de tanıyalım.

Zaten böyle bir şeyin örneği dünyada da yok. Olursa zaten bir tek bizim ülkemizde olur. Çünkü bizden başka her şeyi ilginç ve farklı olan bir başka ülke yok.

Bu büyük şairliğin ölçüsü kıstası nedir? Bilen varsa onu da söylesin.

Bu ülkede bir satır yazı yazan telif hakları kanununa göre yazar oluyorsa; Bine yakın şiiri, binlerce okuru olan bir şair, neden ülkesinde (hadi büyük şairlikten vaz geçtik) ölmeden önce eserleri okunup tanınıp bilinen küçük bir şair bile olamıyor.

Bunun birinci nedeni, her halde ülkenin nüfusunun yarıdan fazlasının şair olmasından, diğer bir nedenin de yeterli tanıtım yapılmayıp, nüfusun çoğunluğunun tanımamasından kaynaklandığını düşünüyorum.

Elbette ki biz durmayıp yazacağız. İnşallah bir gün, yüce halkımız takdir ederse, o da olur. Ne diyelim.

Zaten edebimden halkın önüne geçip, Şair, Düşünür ve Yazar olarak, halktan önce birinci olacak halim yok. Okurum olan halkım, daima benden önce birinci, ben halkımın takdiriyle olsam, olsam, ancak ikinci olabilirim.

Ben şimdiden benim şiir, söz ve yazılarımı okuyup beğenip gönlünde bana yer verip, sevip yaşatan tüm halkım ve okurlarıma şükranlarımı arz ederim.
Onlar beni sevip okumasalar da, gönüllerinde bana yer vermemiş olsalar da ben yine de onların hepsini karşılıksız seviyor ve sayıyorum. Çünkü ben bu toprakların insanıyım.
Nasıl olsa bir gün bir yerde karşılaşırız. Ama dünya da, ama ahirette…
Önemli olan karşılaşınca utanılmayacak yüze sahip olmaktır.

17.09.2014
Cahit KARAÇ
Şair, Düşünür ve Yazar