Herkes yakıştırdı da bir sen yakıştıramadın beni yanına..Bir sen duyamadın çığlımı, bir sen anlayamadın aşkımı..

Dış kapının dış mandalı dediklerimiz farkına vardı bazı şeylerin. Ama ya kapının kilidi? Söylesene, kilidi olmadan kapı ne yapar? Direnebilir mi zorluklara? Onu kim tutar? Söylesene, “S”en olmadan bu can ne yapar..?

Ağacın dalları değil rüzgarıyla beni serinleten..”S”endin sevgilim. “S”endin karanlıkları bir kıvılcımla aydınlatıp, kocaman bir alev topuyla yok eden. Ben biçare o topu söndürmemeye çalıştım. Yılmadan, tükenmeden hep bekledim. En önemlisi SEVDİM “S”ENİ.. Yarim dedim sana..Ta derinlerimden yarim. Ama anlaşılan önemi yoktu bunların senin için. “Rüzgar..!” deyip boş verdin. Unuttun. O rüzgarla nelerin gittiğini, nelerin savrulduğunu kavrayamadın.”S”enin unuttuklarında ben kendimi unuttum, benliğimi..Sonra buldum. Baktım ki rüzgar beni ait olduğum yere götürmüş. Rüzgarın beni “s”ana götürmüş “S”evgilim..

Sana “S”evgilim diyorum ya. Keşke lafta kalmasa, düşüncelerim hayal vapurundan inip gerçek limanına demir atsa..

“Hataydı..” demiştin. Sen nasıl bir insansın sevgilim ? Hatalarından ders almayı, onları düzeltmeyi hiç mi aklına getiremedin, bunları kalbine hiç mi yerleştiremedin? Hiç mi içinde birşeyler acıtmadı seni, hiç mi vicdanın sızlamadı?

Senin de dediğin gibi belki yıllar sonra güleceğim şu anki ağlamalarıma. Ama yaşanacak birşeyler var aramızda yarım kalmış..

"İyi Ki.." deyip yaşayalım gerçekleri, yıllar sonra "Keşke.." deyip hayal kurmak yerine..

BİZE BİZ’İ ÇOK GÖRME..