Yazın hüznü ve biz şarkılarla balkondayız. Mayıs ayının son demlerini yaşıyoruz canlarımla. Her zamanki gibi hava sigara ve melankoli kokuyor. Mutsuzluğumuzu en büyük heyecanımızla yaşıyoruz. Önümüzdeki o hafif sıcaklığını koruyan kahvemizden ufacık yudumlar alırken , içimiz de büyüme korkusu var. Yarın işlerimizi halledip güzel bir tekne gezintisine çıkıyor olmamız var aklımızda. Biraz heyecanlı biraz da buruk içimiz. Hepimiz önümüzde duran yakamoza inat dertlerimize dalıyoruz. Birimiz en derininden bir şeyler kaybetmiş birimiz biricik aşkını düşlüyor çaresiz . Ve ben istemsizce tehlikeli düşüncelere dalıyorum. Biliyorum düşünmemem gerek daha fazla. Herkes gelecekten bahsediyor. Durup öylece “Hangi gelecek?” diyorum kendi kendime .Korkularımdan mıdır bilem ya da umutsuzluk mu demeli ? Yine de korkuyorum işte . Ne zaman “Evet, her şey yolunda ve olması gerektiği gibi .” desem kendime , olmuyor işte. İnancım olsaydı belki her şey daha kolay olurdu diyorum. Zaman geçtikçe kendime daha da kızıyorum. İçim yanıyor. Bu gece ilk defa sayfalara kusuyorum içimdekileri . Kelimelerim nedense bitmeye hevesli lakin ben direniyorum. Bu sayfanın bir şekilde başlangıç olduğuna inandırıyorum kendimi . En azından ötekilerden biraz farklı …
27.05.14
Salı/00.37
Onun Anısına..