"Düşlerine iliştirme resmimi,
gözlerine haram ederim beni."



Durmasını istemediğim bir yağmur dışarda.
Neden durmasını istemiyorum, bilmiyorum. Bildiğim tek şey şuan beynimi dinlendirmek .Onca şeyi bir arada düşünürken ne derece ağırlaşıyormuşum meğer.

Ve tuhaf,
tuhaf ki ilk kez cümle kurarken bu kadar özgür,
nokta koyarken bu kadar halsizim.

Bir kuş uçumu uzaklığı ulaşmak istediğim. Her yerde birbirinden bağımsız onca şarkı varken; benim duyduğum başka;
kulaklarımdan hiç gitmedi yankısı.
Her gece onu dinledim loş odalarda, onu izledim camsız çerçevesiz, uluorta.
Ne bir mutluluğa göz diktim ne kıskandım kimseyi.
Hiçbir güzel yüz şu yağmur kadar ferahlatmadı içimi.

Bazı defterler vardır acımasızca kapanır; başka bir aleme ertelenir hesap soruşlar.
Bir an biri konuşmaya başlar; mahkemeler kurulur içimde,
ne zaman o konuşsa; dilimi kesmişler gibi susarım.
Ne idam kararları çıkar oysa, ne müebbetler verilir,
sabahında affa uğrar bütün hükümlüler.

Bugün yanımda kalmasını istediğim sadece şu deli gibi yağan yağmurun sesi,
cümlelerim yok; harfleri bir öğle üstü yitirdik.
Akşama hasret bıraktık; hatırlayınız!

Yağmur öfkeli bu gece ,hafif bir rüzgar beraberinde.
Gözüme ilişen eksik bir takvim, hatırımda kötü bir adam.

Böyleydi işte, baştan başa eksik.
Önce aydınlığı yitirdik;
Sonra birbirimizi.

Yağmuru bırakın bana bu gece, daha fazla yazmak istemiyorum. Cümleler de sizin olsun, harfleri de bıraktım ardımda.

Yalnızca şarkımı söyleyip uyuyacağım.




N.K

İZMİR-2014