SELAM GÖTÜR
Hafize amemiz Horan’a gelin oldu. İbas’ın Hüseyin’le evlendi. Horan dediğin bir büyük kasaba. Hani şimdilerde belde deniyor ya... Ha unutmadan Horan’ın yeni adı Ovakent. Bunu açık seçik ifade edelim. Bir daha anmayacağız çünkü. Sebep? Sebebi şudur ki halihazırda yakın çevredeki adı yine Horan’dır. Hatta bir de taşımacılık yapan dolmuş işletmesi var. Adı: “Horan Tur”. Horanlılar da Ovakent’ten çok eski ismi kullanırlar. Sorulursa “Horanlı’yık” derler.
Hafize ameye biz “Havizame” derdik. Hüseyin enişte de “İbas’ın Üsüyün”çağrılırdı. Hüseyin yerine biz Üsüyün’ü tercih ederdik. “Üsüyün inişte” aynı zamanda Oğulcuk’un da eniştesiydi.
Varlıklıydı Üsüyün eniştemiz. Masaris (Massey Harris) moturu vardı. Yarım asır öncesinden bahsediyoruz. Altmışlı yıllardan. O zamanlar moturu gatırı olan zengin sayılırdı kardeşim. Bakma sen. Şimdi her köyde çift çubukla uğraşanın kapısında motoru var. Motordan kastımız traktör tabii. Onu siz anladınız. Yine de yazalım be yahu.
Üsüyün inişte Oğulcuk’ta ortakçılık yapardı. Tarla ekerdi. Yarı yarıya paylaşılırdı ürün. Çoğunlukla buğday ekimi yapılırdı. Ekilecek tarla, baharın herk edilirdi. Sonbaharda ekin ekilirdi. Üzerine yağmur yağardı ekili tarlaların. Kar yorgan olurdu. Baharın göcek fışkırırdı ekeneklerden. Temmuz ayında da hasadı yapılırdı.
Üsüyün iniştenin oğulları Hacı ve Ali Rıza’nın bir ayağı bizim köydeydi. Oğulcuklular’ın hepsini tanırlardı. Herkti,ekimdi,ilaçlamaydı,hasattı sık sık gelir giderlerdiOğulcuk’a.
Hacı abi asker oldu. İş, Ali Rıza’nın üstüne kaldı. Temmuz ırgatlık zamanı. Biçer döverler harıl harıl çalışıyor. Mezarlığın yanında harman yerine buğdaylar dökülmüş. Havizame buğdayın yanında bekliyor. Ekin biçme işi bitince ortakçılarla paylaşılacak.
Havzame oğlu Hacı’yı özlemiş. Güzün tarlaya tohumu eken Hacı şimdi asker. Duygulanmış amemiz. Gökte bir uçak gidiyor Kayseri’ye doğru. Havizame sesleniyor uçağa:
“Tiyare! Tiyare!..Hacı’ma selam gotür. Di ki: ‘Anan Oğulcuk’da mezerin dibinde oturuyo. Biçer gelmiş. Ekinler biçiliyo. Anan da buğday bekliyo...’
Ali Rıza kızıyor Havzameye:
“Ana havadaki tiyare seni nirden duyacak?”
Havzamenin gözleri buğulanmış:
“Duyar gadasını aldığım duyar. Benim selamımı Hacı’ma ulaştırır.”