Bizler hayatın her safhasında kolayı seçiyoruz,seçmek durumunda kalıyor veya bırakılıyoruz.
Bize sunulan hizmeti,sanat eserini,sanatçıyı kişisel birikim süzgecimizden geçirecek
bilgi birikimine sahip değiliz ve olamıyoruz.Salt evet harika olmuş deyip kestirip atıyoruz.
Ya da yok beğenmedim diyoruz,kolayca.Nedeni konusunda düşünmeden,irdelemeden hiçbir fikrimiz olmadan üstelik.
Bilgilenmek fikir üretmek zor şeyler elbette.Bunun için;okumak,araştırmak,düşünmek kafa yormak gerek.
Tartışmak gerek.Belki oturup üretilen düşünceleri fikirleri kaleme alıp başkalarıyla
paylaşmak gerek.Evet zor şeyler bunlar,bizler için.
Oysa kolayı var.Birileri neyi ve kimi izleyeceğimizi önersin onu izleyelim.Bize verildiği kadarı ile yetinmeye alışıkız.
Vatandaş olabilme asgari müştereklerinesahipmiyiz , bazılarımız ise insan olabilme hasletlerine bile sahip olduğumuzdan şüpheliyim.
Neden böyleyiz.? Böyleyiz çünkü Yazılı kültürü yaşamadan görsel kültür bombardumanı altında
kalmış/bırakılmış bir toplumun bireyleriyiz.
Yazılı kültür bizlere kendi düşüncesini üretme kendi senaryosunu kurabilme şansı verirken,
görsel kültür ise düşünmemizi değil seyretmemizi seyrettiğimize inanmamızı telkin etmektedir.
Katılımcı bir vatandaş değil bir seyirci olmamızı yeğlemektedir.Nerde alkışlayıp nerde güleceğimiz
bize söylenmekte dikte ettirilmekte.Dur denilen yerde durmak konuş denilen yerde konuşmamız öğretilmektedir.
Ayrıca baskıcı düzenin gerekliliği görsel kültürün bizleri bilgilendirmek ve bizlerin düşüncelerine itibar etmek gibi bir düşüncesi ve kaygısı da bulunmamaktadır.Üstelik tehlikelidir düşünmek,fikir üretmek.
Görsel kültürün her alanda dayatmalarına karşı çıkış ancak yazılı kültür ediniminden yazılı kültür birikiminden geçer ki ne yazık bu konuda geç kalmış durumdayız.