Bir bakıyorsun; mavi bir gök/yüzü kırılıyor kuş kanatlarının ardında ve sen, kala/kalıyorsun ki derin soluk alıp vermelerin yakıyor üst dudağını en hassas yerinden ve sen bulutlara dalıyorsun, en parçalı halleri düş bozumları yaratıyor yürek coğrafyanda..sonra şekil veriyorsun hayata ki sağnak bir geçiş oluyor titrerken bedenin..toprak kokusunu özlüyorsun..g-özlerin ruhuma dalıyor..g-özlerin balkonuma tüneyen davetsiz güvercin ki ne nakit kaybolsam didikliyor kelimelerimi..

Bir bakıyorsun; düğümlenmiş elin kolun, devriliyor kelimelerin ve yazmak savuruyor beni sana doğru ki hava sahana karışıyor buluyorum kendimi..kelimelerinin ayazında üşüyorum sonra ifade güçlüğü çekiyorum kanarken bir harfin en derin yerinden..bir bakıyorsun seninle konuşur buluyorum kendimi, dudağının kıvrımlarından d-üşüyorum sonra ne vakit yüreğime DÜşsen; çöllerime yağıyor yağmur üşüyor ve titriyorum..ve dönüyorum kendime gitmediğin bütün yollardan...

Bir bakıyorsun; ışıksız bir şehrin çıkmazlarında gezinen bir mecnün oluyorum bütün hesaplamalarını zamANa bırakan ki yelelerini rüzgarın savrukluğuna bırakan,dörtnala uzaklaşan bir kısrak oluyor g-özlerin ki sularım ısınıyor/d-üşüyorum aşka..bu sadece banamı oluyor?




(...)