Doğmak;
nedenini hiç kimsenin bilmediği bir
ağlamakla !,
bir yabancının ellerinde hayata başlamak.

``her insan bir maraton koşucusu da sayılabilir aslında.


Ağlamak;
önce pencerenin dışındaki hayatı farketmekle başlar,
iyiliğin sembolu bir tokatla son bulur gözyaşları, çelişkiler arasında
küçük bir çocuksundur
farkına varamazsın o tokatın ne anlama geldiğini,
ama kızgınlığı keşfedersin ! anneyedir ilk öfke.

Çocuk olmak;
önce, işgal edilmiş bir sokağın sessizliği oturur her çocuğun içinde,
çocuk düşüncelerinde.
sonra her şeyden habersiz düşüp kalkmalar amaçsızca gülümsemeyi ve mahçubiyeti keşfetmektir aslında.
sessizce dizlerinden akan kanı silerken
kalkmanın anlamı !, tekrar tekrar koştuğun uçsuz bucaksız sokaklarda
gizlidir oysa.

Kavga;
paylaşmayı ! öğrenmektir aslında oyuncak için yapılan kavgaların sonun da
düşmanlık ve nefret beslemeksizin
``o kavaramını keşfederek başlar paylaşmak,
farkında olmasan da.


Büyümek;
kaybetmektir aslında !, menteşeden kanatlarla yaşar insan ömrü
kıymetini bilmek gerek,
hiç düşünmez kişi, her gün bir şeyleri kaybettiğini,
hayatın her alanın da doyumsuzdur
hep bir kavga içinde hergün biraz daha büyürsün
ve büyüdükçe kaybedersin, dönüp yıllar sonra geriye baktığında
aslında ne çok şey kaybettiğini fark edersin kazandıklarının yanın da.



``Limitsiz yaşamalısın hayatı
gelecek zaman kiplerinden habersiz/umarsız.

Önce düşmelisin ki, kalkmanın anlamını bulmalısın kendin de ,

hayat budur işte.

karşılıksız el uzatabiliyorsan her düşene,
asla üzülmezsin kaybettiklerine

insanlık budur işte.

Kibir taşımıyorsan yaptıklarının içinde

En güzel ölümü sen hakediyorsundur o zaman işte

Yaşamanın en güzel ``an’ı

Gülümseyerek ölmekmiş !,

Herkesin haketmesi dileğiyle.





Gülümseyerek ölen


DOSTUMA.