Duydum ki yazıyla terapi atölyeleri açılıyormuş. Kalem ve kağıdın ruhuna aykırı bu. Terapi olsun diye yazılmaz! Rahatlamak için yazılmaz! Tam tersi yazıldığı için rahatlanır. Ki bu kural değildir. Mesela ben yazdıkça yanarım ,dolarım , ağlarım , boşalırım . Tekrar tekrar değirmenlere kılıç sallarım. Neden aramam sebep bulmaya çalışmam . Yazmak gerekir bazen. İşte o anda defterim ,kalemim ,masam ,ellerim ,tüm kainat bana hizmet eder.
Unutmak için dertleri tek tek sıralayıp kağıtları yakmak hangi depresyona çare olmuştur. Nasıl bir çözüm anlayışı bu ey psikolojik rahatsız psikiyatristler! Kağıdın yanması yazılmışları siler mi sanıyorsunuz ? Yazı kalemle kağıtta çizgi değildir. Gönül kalemiyle ruha işlemektir. Yoksa boşuna mı demiş Sezai Karakoç " ah şairler ! Siz büyütünüz bu yaraları...