Ne bedii ne muhteşem varlik Cenabı Allah. Balkonda seyrediyorum âlemi. Verdiği gözle inceliyorum. Rüzgâr tatlı tatlı esiyor. Deniz ve kuru ot kokusunu getiriyor burnuma. Yüzüm bu esintiyi hissediyor. Nefesi doluyor ciğerlerime. Yaşatıyor her solukta. Önce akşam oluyor. Yavaş yavaş maviden siyaha renk değişiyor. Işte böyle ışıklarla canlı tablolar yaratan hem gizli hem ayan bir sanatkâr. Her an ayrı bir şanda. Karanlık gökyüzünde ışıl ışıl yıldızlar... Kimi parlak kimi sönük. Nasıl da hayret, haşyet içinde bırakıyor insanı. Birden parlayip sönen göktaşları. Her varliktan, ben buradayım, diye ilan ediyor. Ağaçlarin dalları saliniyor rüzgârla. Ve benim sevgili asma yapraklarım. Selam ediyor, daim rukuda secdede. Bütün bu güzellikleri hisseden mutlu olabilen kalbim... şükreden kalbim. Yanımda kara üzüm saçlı oğlum. Rabbin en güzel tecellisi insan. Bütün bu yaz gecesi guzelliklerini içimde biriktiriyorum, sakliyorum. Kışın tatili ozledigimde, yorulup kafam patladığında bohcamdan çıkarıp bakacağım. Üzüldüğümde, sıkıldığımda bir nefes mutluluk olacak bana. Tatilin son günlerinde anı yaşayarak uzatacagim günleri. Şükürlerden bir demet yapıp koyacağım gönlümün çin porseleni nadide vazosuna.