Bir İnsan İstemek

‘’Neyin var ise kendinde onun ile var olursun bendinde’’

Zor günler geçiriyordu belli ki… Yanaklarının tombul olduğuna bakmayın ha! elmacık kemiklerinin çıkıklığındandır yediği bişeyden değil.

Babannelikde zor oluyor yaşlandıkça hele ki babası olmayan baba/annelik

Gel gelelim sev sevelim;
Bir yaz günü çocukluğumun para kazanma telaşında 3 tekerlikli bir bisiklet ile küçük bir tabldot dükkanına servisçilik yaparken rastladım caddelerin en zengini Doktorlar caddesinde sana:

-Hadi evine git sıcak dolaşma buralarda dedim ise de nafile

Götürdüğüm tabakların dönüşünde elinde eskiden giydiğimi hatırladığım bir ‘’patik’’ siyahıda var beyazıda rengarenk örmüş zavallı satmaya çalışıyor , satamıyor çünkü ;

Göreni olsada dilenci zannederler alimi / Duyanı olsada taşa tutarlar hızırı… misali , ellerinde patikleriyle kalır.

Hatırlıyorumda iki günlüğümü almış bir örme çorap lakin hikayesini dinlemek baba olmayı boş bırakmadı bendimde…

Olduğun yerin farkındalığını cevabını bilmiyorsan kendine sor : ”ben burada nasılım?” Mutlu-mutsuz, rahat-rahatsız, keyifli-keyifsiz.

Egosantrizim olsada empatiden yoksun kalan insanlığın içinde eriyen bir insanın dramı bizim hayatımızda yer almayan kapıları ardı ardına aralıyor.Bir eşik yöntemiyle robotlaşan yaşamımızda ellerimizi cebimize koymaya o kadar alışmışık ki caddelerde gezinirken kafamızı kaldırıp binaların yüksekliğiyle gölgelenen gökyüzündeki güneşi görmekten ve onun ışığında kara bir leke diyerek her gün yanından geçtiğimiz o güsel insanları toplumca kaybedilmeye itmişiz.Aslında sürüklediğimiz onlar deyil bizleriz.

Bazen şunu isteyin hayatınızda ‘’İçinizdeki insana insan istemek’’…