Gunaydin Salı ...
çocukken en cok sevdigim gundu...
çünkü!
resim’-is dersi vardi sali günü ...
ressam olmak en buyuk hayalimdi ... desteklenseydim belki bu hayalime kavusurdum ama desteklenmedim malesef... derste 40 dakikada en az 5 arkadasimin resim deftetine farkli kompozisyonlar çiziyordum kendi defterimde dahil lutfen cocuklarimizin hayallerine destek olalim köreltmeyelim kiz cocuğuydum ve ne isim olurdu tualle fircayla... elim hamur yogurmalidi ütü yapmaliydi ve dikis dikmeliydi karnımı mı doyuracakti resim bos islerdi ....
hep bu bos sözlerle hayallerime limon sıkıldı ....
hic unutmam !
bir deste Sevgi öğretmenim Atatürk portresi cizin çocuklar en guzel olanı okulun sergi salonuna asacam demisti ve 20 dakikada cizmistim arkadaslarim bu yetenegime hayran kaliyordu ,basima üşüşüyorlardi, bana da çiz banada... banada... ama ilk cizdigimi hic biri tutmuyordu...
ve suan 42 yasindayim hala birseyler çizesim var hayata dair ....
kara yazgımı kaderimi kara günlerimi karalayip günüme ak pak güneşler çizesim var Bob Rose gibi ....
yemyesil ağaçlar masmavi Gökyüzü kenardan duran dupduru parlak göl gibi ....
haa.. birde minicik 2 katli bacasi olan huzur mekani yuva... önünde rengarenk gözümü alamayacağim renkli yapraklar deryasi.....

Off kızım yine bugun hayalperestligin üzerinde kalk silkin hazirla kavaltıyı ne işin olur ressamlikla senin eline patetes soyup kizartmak ev isi yapmak yakisir get isine... yarim yamalak kalmis hayatinda....

Asuman Çatal / Oral