Sensiz gecen her günün sonunda kadere isyanım büyüyor. Bu kadar çaresiz olmak beni yıkıyor.
Hayatin iyi ve kötü yönlerini seninle tanıdım,
Büyüdüm, sevdim, ağladım, güldüm.
Yasamı yasam yapan tüm gerçekleri sen öğrettin bana... Şimdi sensizlikle avunuyorum.
Bir çare bulmak o kadar zor ki...
Bir tarafını yarım bırakmak, birşeylerden vazgeçmek zorunda kalmak...
Eğer bunun adına, bu acı çekmeye ask deniliyorsa evet ben sana aşığım...
Delice bir şey yapmamak için kendimle savaşıyorum adeta...
Çünkü bu hayatta sen ve ben hep birdik. Seni nasıl yarım bırakabilirim ki...
Ya sensiz ben ne yaparım oralarda!
Belki de tek çare ölüm ama sensiz olmaya dayanamadığım için yapamıyorum.
SESINI DUYABILMAK YUZUNU GOREBILMEK PAHASINA DA OLSA BU LANET YASAMA KATLANIYORUM...
CUNKU SEN BENIM EVVELIM VE AHIRIMSIN...
SENSIZ BEN BIR HICIM BIRICIGIM SEVDIGIM...
EVVELIM SEN OLDUN AHIRIM SENSIN...