SORMALIYIM
Sormaliyim gidenlere . Göçen kuşlara , sevgiden kaçanlara , günahlarindan kaçanlara. Heyyy diye bağirmaliyim . Ne bu acele , Ne bu telaş diye sormaliyim. Masum bir çocugun kalbiyle sormaliyim . Ancak günahi olmayan çevirir onlari yoldan .
Bir teyze vardi bizim orda . 90 yaşlarinda filan. Her sabah okula giderken selam verirdim ona . Bir sabah onu merdivenlerden çikarken gördüm. Terlemiş bes belli. Hizlica çikiyordu merdivenlerden . elindeki bastonu sıkıca sıkmiştı . Heyy teyze Ne bu acelen ? Dedim . Buruşan yüzüyle bakti bana belli gözleri dolmustu. Acelem var çocuk gitmem gerek dedi. Bende öylece baka kaldim . Okula gittim . Dönüşte tam mahalleye girerken bana selam verdiği yerde bir tabut gördüm . Ne tuhaf dimi . Ona Selam verdiğim yerde şimdi hangi cami hocasina selayi okutalim diye konuşuyorlardi. Birazcik yaklaştim tabuta . Başindaki insanlar onun son sözlerini konuşuyorlardi . Son sözlerinde " Acelem var selam yollayin ona gitmek gerek " demiş. Çok tuhaf değilmi. Selam verdiklerimize gün geliyor sela okunuyor