Kainat yaratıldığından bu yana var olan , ‘’Sen olmasaydın alemleri yaratmazdım.’’ diye Habib’ine hitap eden, 99 isminden biri de ’Vedud’ (Çok Sevip, Çok Sevilen) olan Yüce Yaratıcı elbette kullarını da sevgiyle yaratmış ,donatmıştır.
Tüm hasseler gibi sevgide insan hayatında bir nevi mayadır.Katıldığı her şeyi çoğaltır büyütür
Kuşkusuz kadınlar daha kolay ifade ediyor duygu ve sevgilerini…Ya beyler ?!..

Çoğumuz eşimizin bizi sevdiğini biliriz.şüphe de etmeyiz, çoğu zaman uykularının en tatlı yerinde kalkıp geç saatlere kadar bizler için çalışıp didinirler. Bu da bir sevgi göstergesidir aslında, fakat ille de işitmek isteriz ‘’Seni Seviyorum’’ sözünü. Öyle eşler vardır ki zor alırsınız ağzından bu iki kelimeyi; onlar kendilerince alternatif sözcükler bulmuşlardır bile

Hanım : ‘’Seni Seviyorum’’ der,

Bey cevap verir: ‘’Ben de’’.

Hanım : ‘’Seni Seviyorum’’ der,

Bey : ‘’Tabi ki, ben sevilmeyecek adam mıyım ?’’ der.

Hanım sorar : ‘’Peki sen beni sevmiyor musun?’’

Bey yine dolambaçlı cevaplar : ‘’Sevmeseydim evlenir miydim?’’

Bir türlü alamazsınız ağzından sizi mayalayacak sözcüğü.

Sadece eşler mi ? Çoğu anne baba da zorluk çeker bu işte; otoriteyi yıkmak korkusu ya da yüz göz olmayalım felsefesiyle söyleyemezler sevgilerini. Oysa onları büyütmekte ne zorluklar çekmiştir anne baba; uykusuz kalmış, yememiş yedirmişlerdir yavrusunun eline kıymık batsa ciğerlerinde hissetmiştir acısını . Daha mı zahmetlidir bu iki kelimeyi söylemek ? 

Haydi anne ve babalar! Haydi hanımlar, beyler ! Geç kalmadınız! Geç kalmayınız! Ömür kısa, belki de son kez söyleyeceksiniz,
Kime, neye olduğu mühim değil.

Çocuğunuza, anne babanıza, eşinize, komşunuza , kendinize hatta saksıdaki kurumaya yüz tutmuş begonyanıza söyleyin sevginizi! Göreceksiniz çok geçmeden çiçekleriyle cevap verecektir size : ‘’Ben de SENİ SEVİYORUM!’’ diye.