Aslanım eller eller
Kokuyor güller güller
Ne bilsin eller eller
Perişan haller
...

-Neşet Ertaş-



Türkülerde ölüp ölüp dirilen anlarım var.

Kimi zaman durup durup gülümsüyorum.Bazen de gözbebeklerimde fırtınaların sinyallerini alıyorum. Kalabalıksa bulunduğum yer, yalnız kalacağım bir bucak; aradığım.
Bazen de sayısızca yaşanmış an geliyor gözlerimin önüne.Bazısı çokca özlediklerimden, derlediklerim çoğu da hatırlaması bile acı verici.


Her şey bir kenara da,iyileşiyorum.
Bam teline vurunca ozan, şair de şiirine başladığı vakit.

Nerde parmaklarıyla bağlamasını titreten eller, oraya sürükleniyorum.

Çeken şeyi bulamadım henüz.
Etraflıca düşündüğümde sayısız sebeplerimle kalıyorum gecenin bir vakti.
Çoğu kendime itiraf edemediklerimden.

Ama güzel şey, gözlerini kapattığın vakit o sesi duymak.
Tarifsiz.

Türkü...
Her şeyi bizden, katıksız.
Acısı da saf sevinci de.

Ve sızısı miras kalmış bir başkasına,
hepimiz ortak olmuşuz.


Türkülerde ölüp ölüp dirildiğim anlarım var.

Dönüp dönüp tekrarladıklarım.

Dirildikçe tekrar tekrar öldüğüm.

Susup susup ağladıklarım.


Türkülerde dinledikçe aradıklarım var.
Kaybolmuş ,Kimsesiz.

Bir daha bulamayacağım.

Kimliksiz.


N.K



Ağustos-2014