Kimi zamanlar olur ,
İnsanın içi bir anda burkulur,
Geçmişte yaşadıkları,
Tüm yaşantıları,
Eğrisiyle,doğrusuyla geliverir aklına,
Başlar o anlarda içinde derin bir muhasebe,
Kurulur içinde bir yüce divan,
Yargıcı vicdanı,
Yargılananı ise kendisidir...
Her yargıda bir karara varır insan,
Bazen olumlu,
Bazense olumsuzdur kendisi için verdiği hükümler,
Sonra onları birbirlerinden ayıklar,
Olumsuz olanları defedip,
Dipsiz kuyulara gömer,
Olumlu olanları ise kendisine alıkoyar,
Bir nevi iç hesaplaşmadır,
Herkesin yapması gereken,
Ama çoğumuz bunu yapamayız,
Ya da yapmak istemeyiz korkumuzdan,
Asl olan; her daimde yapmalıdır bu hesaplaşmayı her insan,
Malum kimseye kalmadı,
Kalmayacaktır da bu han,
Varacak elbette Mahkeme-i Kübra’ya her insan,
Uyuma ! bir an önce davran,
Yap sende iç muhasebeni bir an önce,
Bak su gibi akıp gidiyor,
İstesen de asla dönmez geriye zaman,
Ne zaman ki yapamadın vicdan muhasebeni bu handa,
İşte o vakit ebedi huzur da halin pek bi yaman..

VesseLâm...

15.40
11.04.2010
Ramazan Korkmaz