Sevmek hiç ihtiyaç olur mu? İnsan artık sevememekten korkar mı onu?

Bazen aklımın ucundan bile geçmezken, an gelir "artık ağlayamıyorum" dediğim
zamanın intikamını alır benden. Öyle bir dökülür ki gözyaşlarım, her damlasıyla oda düşüyor gibi gözlerimden. Gel gör ki düşmüyor, ne gözlerimden ne de yüreğimden

Sanki hepsi bir rüyaymışta uyanmışım gibi. Adını gülerek andığım, iyisiyle kötüsüyle sadece sıradan bir anıymış, deneyimmiş sanki.

Bu hüzün gece gibi bir benim mi üzerime düşüyor, bu bitişten sonra bir benim mi küllerim beni yakıyor şimdi?

Varlığı acı ve öfkeden başka bir şey vermiyor, bugün anladım; artık varlığı değil yokluğu acıtacak canımı

Sen benim kapandığını sandığımda kabuğunu bir kez daha yırtıp, bir kez daha kanayan yaramsın. Zamanla iyileşmeni bekledim, iyileşmedin. Artık gel geleceksen, iyileştir içimi ya da bırak git, öldür beni.