Üstünü başını yırtsan da!

Ağzınla kuşda tutsan

O kalp...sana atmıyorsa!

...Hikayesin

Ne yaparsan boş olur , sen birini seni hiç yapan birine şiir yazdın mı ? Birisi için yazmak zordur cesaret ister birikmişlik ister . Göze alıp herkesi ve her şeyi yazabiliyorsan satırlara onu akıtabiliyorsan gözyaşlarını kaleminle ve o şiiri okuyan herkese duyurabiliyorsan çığlıklarını işte o zaman şairsin ama onun için hiç ’ sin ...

Yok , yok üzülme biran öyle bir şey oluyor ki onun tarafından görünmezlik zırhın oluşuyor , görünmez oluyorsun ve alışıyorsun . . .

Ve sonra yazmaya başlıyorsun insanlar sana olmaz yapamazsın sen diyorlar ve önüne engeller koyuyorlar sen o engelleri birer birer aştıkça küstahça gülümseyip kendilerine yeni kurban arıyorlar. İnsandır bu en çok bu türden korkucaksın arkadaşım . Küstah , bencil , korkunç derece de hırslı , sevgi bilmez , kin dolu gözlerle bize bakan birkaç insan ile yaşamak zor ...

Herkes eleştirmen olunca sevmekte zor yazmakta , yaşamakta ...
Peki ya sen kimsin ? Aşkı yazanlardan mı yoksa yaşayanlardan mı ?
Kimsin sen ? Ne kadar yer kaplarsın şu dünya da ? Çekip gitsen kim arar seni , ya da gitsen bu dünyadan kaç gün sonra unutulursun ? 10 - 15 ? Ne kadar değerlisin ? Ya da değer misin ?
Neyse .
Mutluyuz (?) , şaşkınız , özgürüz ve yalnızız en iyi şekilde .