26 Temmuz 2014 günlerden Cumartesi.
Köyüme, Kargın’a Ramazan Bayramına gitmiştim.
Aslında her yaz, her bayram koşarak giderdim köyüme...
Bu gün daha buruktu içim, sızım sızım sızlıyordu. Sordum noluyor , Neden?
BUGÜN neden böyleyim? Cevabı yok mu bu sorunun, Dünden farkı neydi bu günün?
Bilmeden gemiş zaman. Aslında bilmemek değilde farkında değilmişim güzelliklerin, değerlerimizin.
Her gelişimde sen vardın, Siz vardınız orada.
Köşesinde oturan babam, bahçesinde Amcam, halalarım, dayılarım, köylüm, komşularım, arkadaşlarım, sevdiklerimiz vardı orada.
Onlar koşturuyormuş beni.
oysa bugün ne kadar ISSIZDI KÖYÜM.
Bomboş sokaklar, yıkık virane evler, anılar çırılçıplaktı. Üşüyordu....
Ceketim yoktu. aslında bende çıplaktım ve üşümüştüm ilk defa Temmuz sıcaklığında.
Siz yoktunuz, sıcak samimim ve içten sohbetiniz yoktu. ÜŞÜDÜM YOKLUĞUNUZDA.
Bu sefer Ziyaret yeri değişti. Evleriniz boştu ama ebedi İstirahatgahınıza vardım.
Ne kadar kalabalıktı bu mezarlık.
Bak bu babam, yiğenim, Amcam, bacım, ebem, dayım, arkadaşım...
Kimler vardı kimler orada.
Elinden ekmek yedilkklerim. sıcacık sarıldıklarım.
Birden Boşaldı YAZ YAĞMURU GİBİ GÖZLERİM.
Taa yüreğime işledi Damlalar.Üç İhlas, Bir fatiha Döküldü dudaklarımda Tüm geçmişlerimize. Bir duaya sığdırmıştım hepsini.
BU KADAR MI ISSIZ OLACAKTI KÖYÜM. Ya Yarın. Bizlerde aranızda olacağız kim bilir.
BU BAYRAM YARINKİ BAYRAMDAN KALABALIK GALİBA.
Şenol Köksal
12.08.2014 18.56