Ateşten kanatlarıyla
gözlerimi kanatan "..." rüzgarına ithafen...

Yüreğimin maviliklerinin hayata değen noktalarını savuruyorum rüzgarlara...
Üstelik hayatın görünmeyen yüzüne, kalbimin umutsuzca bir sevgiyle bağlanmasını da engelleyemiyorum.

Uzun süreden beri ilk defa hayata ve insanlara dair umutları karşımda buluyorum.
ve bana öyle geliyor ki ;
geçmişimin , tüm insani niteliklerin ve tutkuya dair tüm sözcüklerin ilk ışıkları , ummadığım yerde üstüme fışkırıyor ve bir tohum olup özgürlük yeşertiyor yüreğimde.

Gözyaşlarımı içimde biriktirip sana ağlıyorum.

Gökyüzü masmavi bir okyanusu andırıyor geceleri , bütün yıldızlarda birer martıyı...

ve ben ışıl ışıl parlayan gözbebeklerinden nehirler besteliyorum.

Yüreğimin sesini hiçbir şey kanıtlayamıyor, içimde taşmaya hazır bir volkan var , ne diyebilirim ki sana ; işte bir sen varsın , bir de ben !

Biliyor musun ? Aslında umud etmek : Vicdanda yanan bir ateşi gözyaşlarıyla söndürmeye çalışmak , dirilmek yıldızlar sayısınca ve ruhumu gözlerine adamaktır; kimsesiz bir hat yoluna gönderilen gizemli bir kartpostal olmak ve bir yaban gülü formatında yaşamaktır !

Yüreğimin sesini ruhuma iliştirilen tutsak tesadüfe bağışlıyorum...

Yusuf TEKİN - Genç Kalemler 7 nci sayı