Emekti sevgi,
Umuttu biraz da..
Umudunu kaybetmiş biriydim ben.
Tüm umutlarını maviye gömmüş biri.
Maviden kendine yeni bir dünya kurmuş biri..
Kendi dünyasına kendini kapamış biri..
Öyleyse niye o dünyaya birilerinin girmesine izin vermek gibi bir şeye kalkışmıştım, aklım almıyordu. Boyumdan büyük işlere kalkışmamam gerektiğini daha kaç defa görmem gerekiyordu. Kaç defa yenilmem gerekiyordu? Kaç defa dünyamı başıma yıkmam gerekiyordu. Kaçıncı yenilgide anlayacaktım değişmez gerçeği bilmiyorum, belki de bilmek istemiyorum. İnatla umutlarımı evden çıkarken yanıma almayı unutuyorum, unutmak da değil bu aslına bakacak olursak umutlarımı gittiğim yerlerde bırakmak istemiyorum. Mavi benim için birçok şey, maviyi kaybetmek istemiyorum. Biliyorum eğer evden çıkarken umutlarımı yanıma alırsam mavi de gider. Gitmeyen başka ne kaldı söylesene ? Mavi de giderse ben bir başıma nasıl dayanırım bu işleyen yanlış düzene. Benim maviye ihtiyacım var, umutlarımı, hayallerimi, düşlerimi, gerçeklerimi her şeyi ama her şeyi maviye gömdüm. Maviyi kaybedemem ben..

Seher BARUT