AYAKLARIMIN ÜZERİNDE!

Büyümüşüm;leblebileri kendim çiğnemek zorundayım. Annem gücünü bana verdi. Annem yorgun..! Giymek zorunda olduğum elbiselerimle dolu dolabım.. Beğendiğim bedenime uyduğunda ise çırılçıplağım. Annem yılgın değil. Ben de ..Bazı bildiğim aymazlıklarımın ısrarla reddettiğim terziden modeller. Bunlar gerçekler;senin bilip bilmemenin önemi yok,ben biliyorum ya bu yüzden annem üşür..
Sen gelemeyecek kadar uzak,elimi uzatsam tutacak kadar yakındasın. Kimbilir ? Bir dahaki yazımda adını da ifşa edeceğim. En büyük fotoğrafı çekeceğim,bilimsel ve teknik yöntemlerle aşkın dışında yürüyeceğim.
Olay yeri incelemenin arşivlerinde kayıtlarda hem öksüz,hem yetim bir o kadar aşık çocuk; kim olduğumu asla bilmeyecek elalem..Annem bu yüzden yoksun..
Sen Diyarbakır’ın Bozkırı, Rize’nin Çayı,Bingöl’ün Genç İlçesi..
Sen hatalarımın süregeleni , Bitlis’in Tatvanında yüzen gürültülü gemi,sen yamacım, Pamirim, Everestim, Kars’daki öğretmenim..SADECE SEVGİM.. Yaşam! Karıştırdın aklım kadar beni..Annem tedirgin..

ALMILA ERDEM