Nerden bilebilirdi ölümün adının sen oldugunu
Nerden bilirdi eriyip gideceğini
Nerden bilebilirdi Kardelen Çiçeği

Karlar Prensinin tek ölümlü çiçeği..

Günlerden 8. alışagelmişliğin hep olmasını istediğimiz farklı bir gün, farkını farkettiğimiz gizli ve tutkulu bir okadar gizem dolu
sadece bir gündür o !

Herşey O’gün ile başlayacak ve son bulacak,

feminstliği az sonra giyineceğim kadınsı fakat bir okadar mağrur. İnce çizgi.Eteklerin ucundaki asalet
topukların narin kalıcı adımları,takibi zor manevrası keza tehlike !

Pür dikkat çekici!

Soğuğun yüzüme dokunması gibi
Seviyorken üşümeyi ne kadar hoş esintidir gecenin gözlerini bağlamak.Ebelemek
Gözlerinde ki buğu cama aksettiğinde mağdur bakışında ki gizemi ,aliyorum dudaklarından.
Müzik kutusunda çalan yerli bir parça eşlik ediyor ruhun birlik asayişine.

Ölüler gölgesini dinlendiriyor bir süreliğine,

Gitmeyin diyorum! G i t m e y i n. .

Bize kalanları biriktirdiniz binlerce yıl.Tükenmişlik.

Her ağacın bir anlamı var bende
Ölüm ağacı diyorum ben onlara.
Hepimiz toplanacağız bir ağacın dallarında,ve konuşacak mevsimler herbir dağın ucunda.

Küçükken bizim evin arkasında ki kiraz ağacında kaldı tüm anlattıklarım,her gittiğimde ,çıkardım en yüksek yerine .Konuştuğumda susardı ağlardık. susardık yine.

Dinlemeye karar vermiştim seni tamda !
Konuşmak, fikirlerini duymak,
kendini dinlerken hüzünlü hikayelerde, hemen buğulanıveren gözlerine dalıp gitmek istemiştim aklımca.


Kardelen Çiceği kadar onurlu olamıyoruz.
Sevemiyoruz. Dünya için bir Aşk ,Aşk için sevmeyi.
Sadece bir güne sığmıştı bir hayatı.
Bütün hayatımız bir gün edebiliyormu diye soruyorum?

Bana göre O gün 8. gündü bizim tam da ihtiyacımız olan !.