Ruhumuzu tutsak verdığımız insanlar vardır.Kimine göre bir erkek kimine göre bir kadındır onlar.Yüreğimizi ateşe verırler bır kıvılcımarıyla.Yanarken üşütürler,üşüdüğümüzde hayal ettiğimiz gibi.Donarken yakarlar ,yaktıklarında özlemlerini duyduğumuz gibi.Ona giden tüm kapıları açarak mabedlerine sığınmak isteriz,askın her halını yasamak istercesine..Demli bir çay kıvamındadır yoklukları ve giderken hüznü bulaştırırlar dudaklarımıza .Bir elma gibi bölünüverir hayatlarımız, ölüm bile biçare kalır ve hiç olur yaşamak..Yüreğimizin kıyılarına vuran hırçın dalgalar arasında boğulmak kalır bize ve artık can havliyle çırpınmak nafiledir..Yağmur bulutları yapışır gözlerimize,şimşekler çakar ,yıldırımlar düşer umutlarımıza..

Avuçlarımızdaki kırıntılardan ibaret sanırız aşkı,pişmanlıklarımız bileklerimizi kelepçe misali sıkar o an.. Sitemlerinde bile aşk kokuları vardır ruhumuza karanfil kokulu şiirler bırakırlar..Dokunuşlarına dokunmadan ,avuçlarındaki bir nefeslik aşk tınısını duymadan ve özgürlüğü koklamadan kalp atışlarında öylece giderler…/


ARİF OLGUN YEŞİLYURT