Bir varmış bir yokmuş, insan çokmuş günah ise mubah olmuş.. İnsan birbirine karışmış kendi yolundan şaşmış.. Biri bir ucundan diğeri bir ucundan çözmeye çalışırken kör düğüm olmuş..

Derken günlerden bir gün yolu şaşmış insan bir ağacın dibinde oturup çare ararken, ne yapacağını şaşırmışken..


Yoldaki bir karga gözüne ilişmiş .Oturduğu yerdeki ağaç bir ceviz ağacıymış .Ondan düşen bir cevizi almış karga ağzına .Yükselmiş yükselmiş atmış cevizi yere,kırılmamış ceviz bunu gören insan..
Boş ver karga kırılmazsa kırılmasın ne uğraşıyorsun . Bunu derken kendi çabası ve istediklerinin olmadığı gelmiş aklına..
Karga durur mu? hiç almış tekrar ağzına cevizi başlamış daha çok yükselmeye ,atmış yere tekrar cevizi...Ceviz kırılmış ama yalnızca ikiye ayrılmış. Karga uzun gagasıyla yemeye çalışmış fakat olmamış..
İnsan gülmüş aptal karga demiş...
Karga yılmamış yarım cevizi almış atmış teki içindeki cevizi mideye indirinceye kadar...

İnsan gülmeyi durdurmuş ve kargaya hayran olmuş... o günden sonra ne yapabileceğini araştırmış. Yolunu bilerek ve inceleyerek azimle kurmuş...

Hani derler ya gökten bir ağaç ceviz düşmüş. yolunu bulmak azimle ilerlemek isteyenlerin başına