ŞİİRLERİN HİKAYELERİ

Şiir diye geçmiyelim onlar canlı,

Bakın bir şiir var, su gibi, hayat gibi, nefes gibi, hava gibi, güneş gibi ve güneşi anlatıyor.

Okyanusu anlatıyor, fırtınayı, derini uzağı, yüreği anlatıyor, acıyı, tatlıyı, gözleri anlatıyor,

Hüzünü ve göz yaşını, aşkı, sevmeyi ve sevilmeyi anlatıyor.

Elleri anlatır, özlemle dilleri anlatir, sevgiyle uzağı, gurbeti anlatır.

Hasreti, çileyi anlatır, ulaşamadığını anlatır, söyleyemediğini anlatır, ölümü ve sonsuzu anlatır.

Vatanı, bayrağı anlatır, şehidi, acıyı anlatır, anayı, babayı anlatır, kardeşi, özlemi anlatır.

Ayrılığı anlatır mı ki ?

Sevdiğine ulaşamadığını anlatır, uzağı anlatır, ulaşılmazı anlatır, bitmiş hayatı anlatır, caresizliği anlatır.

Doğayı, çiçeği analtır, arıyı, böceği anlatır, dostluğu anlatır, seni beni anlatır, kardeşi ve eşi anlatır.

Neler neler anlatır, öleni, gideni anlatır.



O halde neden okumuyoruz bunları, bakın içinde neler var neler.

Emek, göz nuru ile yazılmış, okunması için bizleri bekliyor. Yazan kişi kendini yazsada, okuyanlarda kendinden bir bölüm bulmuyor mu ? Ben buluyorum doğrusu. O halde doslarım, ne olur okuyalımda, yazan kişininde ışığını söndürmeden, ışık olalım derim. Haydi alın gözlüklerinizi, olmuş olmamış, burada şu olsa diyelim ya da güzel yazıyorsun, devam diyelim ama mutlaka okuyalım. Şiirler, sevgiyi, telaşı, her şeyi ulaştırıyor. Bir dostumuzla bir kahve içmek, sohbet etmek gibi.

Ben gidiyorum şiir okumaya, buyurun lütfen...

Sizlere sevgi ve saygı yolluyorum


GURBET MELEĞİ